Η ιστορία της Γλυφάδας, βασισμένη στα φωτογραφικά ντοκουμέντα ξεκινάει από τα 1900. Αν και ως οικισμός ή ως πόλη, η αρχή της Γλυφάδας πρέπει να τοποθετείται στα 1920 τότε που άρχιζε να ωριμάζει η ιδέα της γεννήσεως της Λουτροπόλεως, στο μυαλό του Πύρρου Καραπάνου, γιου του Κωνσταντίνου Καραπάνου, γενάρχη της Γλυφάδας.
Είναι στα 1894 με 1900 που ο Κωνσταντίνος Καραπάνος αγοράζει τη γη της Γλυφάδας (τσιφλίκι της εποχής) και επιχείρησε να αναβαθμίσει τις καλλιέργειες και την όλη εκμετάλλευση του κτήματος. Μέχρι τότε στην περιοχή νομάδες κτηνοτρόφοι ξεχειμώνιαζαν τα κοπάδια τους και βοσκούσαν ζώα.
Οι πρώτοι κάτοικοι της Γλυφάδας
Η ανάπτυξη της πόλης της Αθήνας, η αύξηση του πληθυσμού της, δημιουργούσε προϋποθέσεις για παραγωγή αγροτικών προϊόντων από τα πέριξ της πόλεως τσιφλίκια. Έτσι, η οικογένεια Καραπάνου τοποθέτησε μόνιμους καλλιεργητές, πρώην κολλήγους από το Κορωπί, την Βάρη, τους Τράχωνες αλλά και από την Πλάκα της Αθήνας, και αυτοί ήταν οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι της Γλυφάδας το 1900.
Επειδή όμως τίποτα δεν δημιουργείται στο κενό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε σε ποιο ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο έγιναν τα όσα έγιναν στη Γλυφάδα πριν το 1920.
Στις παραμονές του 1920, όταν ο ελληνικός στρατός πέρναγε απέναντι στη μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη, ο Πύρρος Καραπάνος αποφασίζει να πουλήσει το μισό κτήμα σε τέσσερις αγοραστές: τον γιατρό Κωνσταντίνο Βάο, τον βιομήχανο Δημήτριο Ζαμάνο, τον δικηγόρο Ιωάννη Ζέπο και τον υπάλληλο της εταιρείας Δημοσίων Προσόδων Νικόλαο Γιαρμενίτη.
Η πόλη γεννιέται
Λόγιοι νέοι αγοραστές, γνωστές των πραγμάτων γνώριζαν ότι η Γλυφάδα έχει αρχαιότητες και φρόντιζαν και γι αυτό. Το σχέδιο του Πύρρου Καραπάνου, όταν δημιούργησε την συνιδιοκτησία ήταν να βάλει συνεταίρους και συμμάχους για να αποφύγει ενδεχόμενη απαλλοτρίωση. Όχι μόνο το πέτυχε, αλλά όλοι μαζί δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την δημιουργία της σύγχρονης Γλυφάδας.
Η πρώτη ένταξη της Γλυφάδας στο σχέδιο έγινε με τα δεδομένα της Αθήνας με ορόσημο το 1922. Οι πρώτοι αγοραστές οικοπέδων ήταν αγοραστές μεγάλων οικοπέδων κοντά στη θάλασσα. Εξάλλου ως θερινός συνοικισμός γεννήθηκε και διαφημίστηκε ο τόπος. Σχεδιάστηκε σαν λουτρόπολη με φαρδείς δρόμους και απευθύνθηκε στα υψηλά εισοδήματα.
Η Γλυφάδα είναι η κατ’ εξοχήν λουτρόπολη των Αθηνών και αυτό το ρολό θα τον παίξει με επιτυχία τουλάχιστον μέχρι το 1960.
Η λουτρόπολη
Η θαυμάσια παραλία με τους υπέροχους αμμόλοφους, ανάμεσα στον πευκώνα, η παραλία όπου είναι τα σημερινά Αστέρια, τράβηξε σαν μαγνήτης τους επιχειρηματίες που γνώριζαν να αξιοποιήσουν την ορμή του κόσμου για τα πρώτα μικτά θαλάσσια λουτρά και για το νέο πράγμα που λεγόταν αυτοκίνητο, που έμπαινε για τα καλά στη ζωή των Αθηναίων.
Η κάθοδος στα λουτρά αυτά, ήταν για την εποχή μεγάλη κοσμική υπόθεση. «Το όνειρον κάθε αβράς λουτροφίλου ατθίδος», όπως έγραφε χαρακτηριστικά αθηναϊκή εφημερίδα το 1929.
Σε όλη την ιστορία των λουτρών μέχρι τον πόλεμο, δεν υπήρξε επίσημος ξένος βασιλιάς, πρίγκιπας ή πρωθυπουργός που να πέρασε από την Αθήνα το καλοκαίρι και να μην ήρθε στα λουτρά της Γλυφάδας. Ορχήστρες, ξενώνες, αποδυτήρια, κινηματογράφος, πίστα για πατινάζ, δεξιώσεις ήταν στην καθημερινή ζωή. Καινούρια καταστήματα έγιναν, νέες δουλειές άνοιξαν και ακόμη και αυτοί οι παλαιοί κολλήγοι παράτησαν τις αγροτικές ασχολίες και ασχολήθηκαν με τα τουριστικά επαγγέλματα που άφηναν γρήγορα και εύκολα χρήματα.
Γι αυτούς είχε φτιαχτεί κι αυτοί την κουμαντάριζαν, πάντα μέσα στο γενικότερο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περίγραμμα της εποχής.
Βγαίνοντας από τον πόλεμο
Με τον πόλεμο τα λουτρά διέκοψαν τη λειτουργία τους και οι δουλειές καταστράφηκαν. Η Γλυφάδα βγήκε από τον πόλεμο, με σπίτια κατεστραμμένα από βομβαρδισμούς και απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Με το τέλος του, ο Δήμος της Γλυφάδας, με επικεφαλής τον Άγγελο Μεταξά, προσπάθησε να περάσει στην εκμετάλλευση των λουτρών, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα και τα κείμενα αντλήθηκαν από το λεύκωμα του Θωμά Δρίκου. «ΓΛΥΦΑΔΑ» με την συγκατάθεσή του και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
Είναι στα 1894 με 1900 που ο Κωνσταντίνος Καραπάνος αγοράζει τη γη της Γλυφάδας (τσιφλίκι της εποχής) και επιχείρησε να αναβαθμίσει τις καλλιέργειες και την όλη εκμετάλλευση του κτήματος. Μέχρι τότε στην περιοχή νομάδες κτηνοτρόφοι ξεχειμώνιαζαν τα κοπάδια τους και βοσκούσαν ζώα.
Οι πρώτοι κάτοικοι της Γλυφάδας
Η ανάπτυξη της πόλης της Αθήνας, η αύξηση του πληθυσμού της, δημιουργούσε προϋποθέσεις για παραγωγή αγροτικών προϊόντων από τα πέριξ της πόλεως τσιφλίκια. Έτσι, η οικογένεια Καραπάνου τοποθέτησε μόνιμους καλλιεργητές, πρώην κολλήγους από το Κορωπί, την Βάρη, τους Τράχωνες αλλά και από την Πλάκα της Αθήνας, και αυτοί ήταν οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι της Γλυφάδας το 1900.
Επειδή όμως τίποτα δεν δημιουργείται στο κενό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε σε ποιο ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο έγιναν τα όσα έγιναν στη Γλυφάδα πριν το 1920.
Στις παραμονές του 1920, όταν ο ελληνικός στρατός πέρναγε απέναντι στη μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη, ο Πύρρος Καραπάνος αποφασίζει να πουλήσει το μισό κτήμα σε τέσσερις αγοραστές: τον γιατρό Κωνσταντίνο Βάο, τον βιομήχανο Δημήτριο Ζαμάνο, τον δικηγόρο Ιωάννη Ζέπο και τον υπάλληλο της εταιρείας Δημοσίων Προσόδων Νικόλαο Γιαρμενίτη.
Η πόλη γεννιέται
Λόγιοι νέοι αγοραστές, γνωστές των πραγμάτων γνώριζαν ότι η Γλυφάδα έχει αρχαιότητες και φρόντιζαν και γι αυτό. Το σχέδιο του Πύρρου Καραπάνου, όταν δημιούργησε την συνιδιοκτησία ήταν να βάλει συνεταίρους και συμμάχους για να αποφύγει ενδεχόμενη απαλλοτρίωση. Όχι μόνο το πέτυχε, αλλά όλοι μαζί δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την δημιουργία της σύγχρονης Γλυφάδας.
Η πρώτη ένταξη της Γλυφάδας στο σχέδιο έγινε με τα δεδομένα της Αθήνας με ορόσημο το 1922. Οι πρώτοι αγοραστές οικοπέδων ήταν αγοραστές μεγάλων οικοπέδων κοντά στη θάλασσα. Εξάλλου ως θερινός συνοικισμός γεννήθηκε και διαφημίστηκε ο τόπος. Σχεδιάστηκε σαν λουτρόπολη με φαρδείς δρόμους και απευθύνθηκε στα υψηλά εισοδήματα.
Η Γλυφάδα είναι η κατ’ εξοχήν λουτρόπολη των Αθηνών και αυτό το ρολό θα τον παίξει με επιτυχία τουλάχιστον μέχρι το 1960.
Η λουτρόπολη
Η θαυμάσια παραλία με τους υπέροχους αμμόλοφους, ανάμεσα στον πευκώνα, η παραλία όπου είναι τα σημερινά Αστέρια, τράβηξε σαν μαγνήτης τους επιχειρηματίες που γνώριζαν να αξιοποιήσουν την ορμή του κόσμου για τα πρώτα μικτά θαλάσσια λουτρά και για το νέο πράγμα που λεγόταν αυτοκίνητο, που έμπαινε για τα καλά στη ζωή των Αθηναίων.
Η κάθοδος στα λουτρά αυτά, ήταν για την εποχή μεγάλη κοσμική υπόθεση. «Το όνειρον κάθε αβράς λουτροφίλου ατθίδος», όπως έγραφε χαρακτηριστικά αθηναϊκή εφημερίδα το 1929.
Σε όλη την ιστορία των λουτρών μέχρι τον πόλεμο, δεν υπήρξε επίσημος ξένος βασιλιάς, πρίγκιπας ή πρωθυπουργός που να πέρασε από την Αθήνα το καλοκαίρι και να μην ήρθε στα λουτρά της Γλυφάδας. Ορχήστρες, ξενώνες, αποδυτήρια, κινηματογράφος, πίστα για πατινάζ, δεξιώσεις ήταν στην καθημερινή ζωή. Καινούρια καταστήματα έγιναν, νέες δουλειές άνοιξαν και ακόμη και αυτοί οι παλαιοί κολλήγοι παράτησαν τις αγροτικές ασχολίες και ασχολήθηκαν με τα τουριστικά επαγγέλματα που άφηναν γρήγορα και εύκολα χρήματα.
Γι αυτούς είχε φτιαχτεί κι αυτοί την κουμαντάριζαν, πάντα μέσα στο γενικότερο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περίγραμμα της εποχής.
Βγαίνοντας από τον πόλεμο
Με τον πόλεμο τα λουτρά διέκοψαν τη λειτουργία τους και οι δουλειές καταστράφηκαν. Η Γλυφάδα βγήκε από τον πόλεμο, με σπίτια κατεστραμμένα από βομβαρδισμούς και απώλειες ανθρωπίνων ζωών. Με το τέλος του, ο Δήμος της Γλυφάδας, με επικεφαλής τον Άγγελο Μεταξά, προσπάθησε να περάσει στην εκμετάλλευση των λουτρών, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.
Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα και τα κείμενα αντλήθηκαν από το λεύκωμα του Θωμά Δρίκου. «ΓΛΥΦΑΔΑ» με την συγκατάθεσή του και τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου